ပေးသမျှ ပြန်မရလို့
မျက်နှာမပျက် စိတ်မကွက်တတ်သူ
သူ့ရင်ဘတ်ပုစိကွေးလေးထဲကို
ဘော်ဒါဆောင်တွေ ပစ်ထည့်ရင်း
အာဆီယံလမ်းမကြီးကို မျက်စပစ်လို့
မျက်စိသူငယ် နားသူငယ် အွန်လိုင်းပေါ်တက်ရင်း
ခါးချိတ်ဖုန်းတွေ လမ်းဘေးမှာ ခွေးဖြစ်မယ့်နေ့ကို စောင့်လို့။
ရေကို ငွေလိုသုံးရင်း
အတင်းအဓမ္မ လုပ်အားပေးဖူးသလို
သားရေနား စားသူတွေလည်း တွေ့ခဲ့ဖူးတယ်
ရောက်မလာတဲ့ မနက်ဖြန်ကို နေပူက ရပ်စောင့်ရင်း
ယင်းမာပန်းတွေ ပွင့်ခဲ့တယ်
တမာပန်းတွေ ဝေခဲ့တယ်
ဥသြလေးတွေ တွန်ခဲ့တယ်
ချိုးဖြူလေးတွေ ကူခဲ့တယ်
ခရုလေးတွေ ခုန်ခဲ့တယ်
လှည်းလမ်းကြောင်းတစ်လျှောက်
ဖုန်လုံးကြီးတွေ တလိမ့်လိမ့်တက်သလောက်ပါပဲ
အပင်ကိုသတ်တဲ့ သစ်သီးတွေအတွက် အပြုံးမပျက်သလို
အခက်ချိုးသူတွေကိုလည်း မိတ်မဖျက်ခဲ့ဘူး
ဒါတွေအားလုံးဟာ သူ့ရဲ့ကိုယ်ပိုင် ဖောမက်* တွေချည်းပဲ။
အရင်က လွတ်လပ်ရေးနေ့တိုင်း ဘော်လီဘောပုတ်တယ်
ချောတိုင်တက်တယ်၊ စာစီစာကုံးရေးတယ်
ခု ဆိုင်ကယ် ပြိုင်မောင်းတယ်
ဘောလုံးပွဲ လောင်းတယ်၊ ဘိလိယက် ထိုးတယ်
ရုံးဆင်းတာနဲ့ ကိုရီယားကားတွေ ထိုင်ကြည့်ပြီး ကြေကွဲဝမ်းနည်းတတ်သလို
လစာလေး နှစ်ပဲ တစ်ပြားနဲ့လည်း ရောင်ရဲတင်းတိမ်တတ်တယ်
ခေးဝေါ့စ် ကမ္ဘာပြားကြီးထဲ
နားပေါက်ဟောင်းလောင်းလေးနဲ့ ပါးပြောင်ခဲ့ရတဲ့ သူ
ဓါးကိုသွေးလို့ ကျားကိုကျွေးရင်း
(သူ့ သားသမီး) အမေကြီးရဲ့ မြေးတွေ
လူလားမြောက်သွားခဲ့ပြီ
အားလုံး လွင့်စင်ထွက်သွားပုံကလည်း
အချိန်မရလို့ နားမထောင်လိုက်ရတဲ့ ကြိုးပြတ်ပုလဲလုံးလေးတွေ။
“သင်သေသွားသော်” ဆိုတာထက်
“သင် မသေသေးသော်” ဆိုတာက ပိုခက်နေသလို
အားလုံးက မင်းကြိုက်စိုးကြိုက်တွေချည်းမို့
သရက်ပင်စိုက်တဲ့ အဖိုးအို မလုပ်တော့ဘူး
မဟာလူတန်းစား အိပ်မက်သစ်တွေနဲ့
နေ့စဉ်အာပတ်ဖြေရင်း မိုးစုန်းစုန်းချုပ်လို့
ကျားကြီးသလို ခြေရာလည်းကြီးတယ်
ဂလိုဘယ်ရွာထဲမှာ ရောမလိုကျင့်ရင်း
ငယ်ငယ်က ဝလုံး မဝိုင်းတဝိုင်းလေးကို မေ့လို့
နောက်ကြည့်မှန် မတပ်ကြေး ငါတို့ဆင်ခြေနဲ့ ငါတို့ ဆင်လက်ဟာ
တိုက်စစ်မျက်နှာစာတွေ သိပ်များလွန်းတဲ့
ငါတို့ခေတ်နဲ့ ကွက်တိ
ရွှေအိုးထမ်းပြန်ဖို့ရာ သုဝဏ္ဏလျှံလည်း မဟုတ်လေတော့
ရေကြည်ရာ ရွက်ကျပင်ပေါက် ဇာတ်ထုပ်ထဲ
အိုးပုတ်၊ ချိုးရုပ်လေးတွေဟာ ပုံပြင်လိုလို အိပ်မက်လိုလို
ဘုရားသခင်အလိုတော်အတိုင်းလည်း မဟုတ်
ငါတို့ အလိုတော်အတိုင်းလည်း မဟုတ်
ဆယ်လမွန် ငါးကြော်တွေနဲ့
ဒိုင်ယာစပိုရာ** ပွဲတော်ကြီးက စည်ကားမဆုံးတော့ဘူး…။
စိုးလှိုက်ဦး(ယင်းမာပင်)
Format (ဖောမက်) *
Diaspora (ဒိုင်ယာစပိုရာ) **
“အခြားနိုင်ငံများသို့ ပြန့်ကျဲထွက်ခွာသွားကာ အခြေချနေထိုင်ကြသော လူမျိုး။ (အထူး သဖြင့် the Diaspora) ရှေးပါလက်စတိုင်းနိုင်ငံကို စွန့်ခွာသွားကြ သော ဂျူးများ။” လို့ Dictionary က ဆိုပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အခုနောက်ပိုင်းမှာ ဒီစကားလုံး အသုံးဟာ ဘိုးဘွားတို့ အခြေချပြီးသား နေရာများ၊ ဘူမိဇာတိ နယ်မြေများမှ ပြန့်ကျဲထွက်ခွာသွားသော လှုပ်ရှားမှု/ ရွေ့ပြောင်းမှု များကိုလည်း ဆိုလိုလာပါတယ်။ “ဒိုင်ယာစပိုရာ” ဆိုတဲ့ နာမည်နဲ့ စာအုပ်တစ်အုပ်လည်း ထုတ်ထားတာ ရှိပါတယ်။
ကဗျာကို အဓိပ္ပါယ်ဖွင့် ပြောပြရတာလောက် စိတ်ပျက်ဖို့ ကောင်းတာ မရှိပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီကဗျာနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ အကြောင်းတစ်ချို့တော့ ပြောပြချင်ပါတယ်…။ ဒီကဗျာ ရေးပြီးတော့ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ကို ပြဖြစ်ပါတယ်။ သူက ပြောပါတယ်၊ နောက်ဆုံးအပိုဒ်က ရှေ့အပိုဒ်တွေနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး ကွဲထွက်နေတယ် တဲ့။ ကျွန်တော်လည်း သူပြောလို့ သေချာ ပြန်ဖတ်ကြည့်ပါတယ်။ ဟုတ်ပါတယ်… ဒါပေမယ့် ဒီကဗျာအတွက် အဲဒီအပိုဒ်ဟာ နောက်ဆုံးပိုဒ်ဆိုတာ သေချာပါတယ်။